Keylogger


Keyloggery występują zazwyczaj w formie złośliwego, ukrytego oprogramowania. Nie są widoczne na pierwszy rzut oka dla użytkownika i w zdecydowanej większości przypadków działają w tle, często podszywając się pod inną aplikację, tym samym maskując swoją obecność.

Podstawowe właściwości tego typu programu można opisać jako przejmowanie kontroli nad procedurami związanymi z obsługą klawiatury systemu operacyjnego, na którym się znajduje.

Głównym celem tego oprogramowania jest zbieranie danych o tym, jakie klawisze na klawiaturze zostały naciśnięte przez użytkownika, a następnie okresowe wysyłanie zebranych informacji do atakującego. Posiadając wiedzę na temat tego, co zostało wpisane na urządzeniu, można bez problemu uzyskać dostęp do wrażliwych informacji takich jak prywatna korespondencja czy poufne dane. Do bardziej zaawansowanych funkcji należy między innymi przesyłanie zrzutów ekranu, rejestrowanie historii otwieranych programów i przekazywanie tych informacji dalej.

Keyloggery oprócz formy programowej istnieją również jako osobne urządzenia, które podłączane są do jednostki zazwyczaj poprzez interfejs USB. Mogą także występować jako urządzenie pośredniczące pomiędzy klawiaturą a złączem USB komputera.

Sposobem na unikanie tego typu oprogramowania jest przede wszystkim systematyczne sprawdzanie uruchomionych procesów, ale także używanie odpowiedniego antywirusa.

Kategorie


Złośliwe oprogramowanie
Złośliwe urządzenie
Wirus
Kradzież danych

Podobne artykuły


Oprogramowanie szpiegujące

To rodzaj złośliwego oprogramowania które instalowane jest na urządzeniu ofiary bez jej wiedzy. Pozyskuje wrażliwe informacje, takie jak dane dotyczące korzystania z przeglądarki internetowej, a następnie przekazuje je atakującemu....

Phishing

Phishing jest pewną formą socjotechniki, w której to atakujący, poprzez podszywanie się pod zaufane osoby lub instytucje, próbuje dokonać nieuczciwego przejęcia poufnych informacji od ofiary. Skierowany jest zarówno do zwykłych użytkowników, jak i pracowników organizacji rządowych czy korporacji. Organizacja ulegająca atakowi może nie tylko ponieść poważne straty finansowe, ale również stracić reputację i zaufanie konsumentów. Badanie z 2021 r. firmy Kaspersky Lab, tworzącej popularne oprogramowanie antywirusowe Kaspersky wykazuje, że najpopularniejszymi organizacjami wykorzystywanymi przez phisherów są sklepy, portale internetowe i banki.

Ataki przeprowadzone mogą być używając psychologicznej manipulacji wybranych osób celem uzyskania ich danych osobowych - forma inżynierii społecznej - albo przy użyciu dostępnych narzędzi informatycznych. Najczęściej występujące rodzaje phishingu to:

  • E-maile phishingowe - spreparowana wiadomość phishingowa wysyłana jest na wiele skrzynek pocztowych, celem zwiększenia prawdopodobieństwa sukcesu ataku. Fałszywe wiadomości mogą zawierać cechy rzekomych organizacji, które miałyby być nadawcami, takie jak logo, stopkę, formatowanie celem skłonienia odbiorców do ujawnienia poufnych informacji, lub wejścia w złośliwe hiperłącze.
  • Fałszywa strona internetowa - polega na stworzeniu zwodniczo podobnej kopii strony internetowej poprzez Web Scrapping której celem jest przejęcie wrażliwych danych lub kradzież tożsamości użytkownika końcowego. Adres strony może być rozpowszechniany poprzez wiadomości SMS lub e-mail
  • Phishing telefoniczny - przeprowadzany specyficznie za pomocą wiadomości SMS lub połączeń telefonicznych. Numery telefonów potencjalnych ofiar często pozyskiwane są w wyniku wycieków baz danych przedsiębiorstw lub organizacji. Atakujący kontaktując się z ofiarą, może podawać się za znaną osobę lub pracownika zaufanej instytucji, na przykład banku, celem zmanipulowania interlokutora do wykonania określonych akcji.
  • Pharming - rodzaj phishingu, który jest znacznie trudniejszy w detekcji. Polega na zainfekowaniu serwera DNS lub urządzenia użytkownika w ten sposób, aby za każdym razem, gdy odwiedzana jest zaufana strona, nastąpiło przekierowanie na złośliwą, spreparowaną stronę internetową.
Wektorami ataków phishingowych w większości przypadków są ludzie, a nie urządzenia. Szczególnie zagrożone są osoby niemające na co dzień styczności z internetem. Dobrym pomysłem jest - tam gdzie to możliwe - stosowanie uwierzytelniania wieloskładnikowego. Polega ono na potwierdzeniu próby autoryzacji poprzez dodatkowy element: kod wysyłany wiadomością SMS lub e-mail. Zapobiega to sytuacjom, w których to dane autoryzacyjne poszkodowanego takie jak adres e-mail i login zostaną użyte przez niewłaściwe osoby. Nie będą one mogły w pełni się uwierzytelnić, jeśli nie posiadają kodu autoryzacyjnego. Dodatkowo może stanowić ostrzeżenie dla ofiary, że ktoś próbuje zalogować się na jej konto. Zaufanym rozwiązaniem są również programy antywirusowe, ostrzegające użytkownika przed fałszywymi domenami oraz odpowiednio skonfigurowane filtry anty-spamowe w poczcie e-mail.

Należy także uważnie sprawdzać adresy URL stron internetowych, na których podaje się wrażliwe dane. Phisherzy często wykorzystują podobieństwo niektórych cyfr i liter, na przykład '0' i 'o' celem stworzenia złudzenia, że użytkownik znajduje się na właściwej stronie. Istotnym elementem jest również protokół, który użyty został do połączenia ze stroną. Zdecydowana większość organizacji korzysta z ważnych certyfikatów SSL, sprawiając, że połączenie między klientem a serwerem jest szyfrowane (HTTPS)....

Atak XSS

Cross-site scripting (XSS) jest jedną z najbardziej niebezpiecznych podatności współczesnych aplikacji webowych. XSS jest atakiem skierowanym na klienta korzystającego serwisu webowego, w przeciwieństwie do np. SQL Injection, którego celem jest aplikacja działająca po stronie serwera. Cross-site scripting opiera się głównie na wstrzyknięciu do strony internetowej złośliwego skryptu, który, dla przykładu, może odczytać ciasteczka użytkownika lub inne poufne informacje, które przechowuje przeglądarka, wysłać je do atakującego, aby ten -- używając zapisanych w ciasteczkach danych -- mógł zalogować się na konto użytkownika, który nieświadomie uruchomił dany skrypt. Poprzez ten atak, można również uruchomić Keyloggera działającego w przeglądarce, lub całkowicie zmienić zawartość strony internetowej.

W raporcie przygotowanym w 2017 roku przez Wordfence, komercyjną organizację zajmującą się zabezpieczaniem stron internetowych przed wszelkimi niebezpieczeństwami, wynika, iż ten typ podatności stanowi blisko połowę wszystkich podatności w sieci.

Opisując XSS nie sposób nie wspomnieć o Regule tego samego pochodzenia (Same-origin policy). Jest to jeden z wielu fundamentalnych mechanizmów bezpieczeństwa, zaimplementowany w każdej przeglądarce internetowej. Nie pozwala on żadnej stronie na podjęcie akcji lub odczytania zawartości innej strony, na przykład w dwóch kartach przeglądarki. W związku z tym, wszystko, co się dzieje na stronie internetowej otwartej przez użytkownika, jest izolowane i nie będzie miało wpływu na pozostałe otwarte strony.

Cała struktura strony internetowej zakodowana językiem HTML może być zmieniana poprzez JavaScript, używając DOM API. Jako rezultat, prosty skrypt może całkowicie zmienić zawartość, wygląd, a przede wszystkim funkcjonalność strony internetowej.

Ciasteczkami (ang. cookies) nazywa się niewielkie informacje wysyłane przez serwer do przeglądarki internetowej urządzenia końcowego. Służą temu, by zapisać obiekty danych w przeglądarce, które przy ponownym odwiedzeniu strony, mogą być przesłane do tego samego serwera, z którego przyszły. W związku z tym, przy odwiedzaniu różnorakich stron wymagających autoryzacji, użytkownik nie musi się za każdym razem logować, gdyż wszystkie potrzebne dane są zawarte w ciasteczkach, które przesyłane są razem z żądaniem.

Ataki XSS można podzielić na trzy główne kategorie:

  • Reflected XSS - złośliwy skrypt umieszczony jest w adresie URL. Po wejściu w hiperłącze, ofiara nieświadomie wykonuje wcześniej przygotowany skrypt, rezultatem czego jest wykonanie kodu w przeglądarce.
  • Stored XSS - polega na umieszczeniu skryptu po stronie serwera, przykładowo jako wiadomość w serwisie społecznościowym. Po odczytaniu jej przez ofiarę, automatycznie wykonywany jest wcześniej przygotowany skrypt, co może skutkować wysłaniem ciasteczka sesyjnego innego użytkownika do atakującego, pozwalając mu na umieszczenie skradzionego ciasteczka w przeglądarce i nieautoryzowany dostęp do konta ofiary.
  • DOM Based XSS - atak ściśle powiązany z modyfikacją struktury DOM. Sama odpowiedź HTTP nie ulega zmianie, jednak kod po stronie klienta zawarty w aplikacji wykonywany jest w inny sposób z powodu modyfikacji, które miały miejsce w środowisku DOM.
Najczęstszym miejscem, w którym można spotkać tę podatność, są formularze, do których użytkownik wpisuje treść, która następnie jest wyświetlana. Jeśli treść którą przesłał użytkownik nie zostanie odpowiednio wyczyszczona, może dojść do sytuacji, w której to użytkownik wstrzyknie złośliwy skrypt.

Przeglądarki internetowe zostały wyposażone wiele narzędzi do walki z tą podatnością, takich jak system wykrywania złośliwego kodu JavaScript. Mechanizm ten składa się z wbudowanego w przeglądarkę komponentu analizy skryptów oraz systemu IDS (ang. Intrusion Detection System), przetwarzającego aktywność po stronie klienta, i porównującego ją ze znanymi złośliwymi skryptami. Dzięki temu systemowi możliwe jest wykrywanie różnego rodzaju ataków XSS. Jednak system ma znaczną wadę: może wykryć tylko sytuacje, których zachowanie jest mu znane -- nie jest odporny na nowe typy ataku.

Pomimo wielu zabezpieczeń, które są wbudowane w przeglądarki, te nie są w stanie odróżnić czy dany skrypt jest złośliwy, czy nie - dlatego też odporność aplikacji internetowej na tego typu atak stoi przede wszystkim po stronie programistów.

Najskuteczniejszą ochroną przed atakami XSS jest filtrowanie danych przychodzących od użytkownika przed tym, kiedy to mają zostać wyświetlone w aplikacji, na przykład poprzez zamianę znaków tagów HTML na znaki specjalne. Skutecznym rozwiązaniem może być także oczyszczanie wprowadzonej treści użytkownika z elementów wspólnych dla każdego ataku XSS, na przykład tagów <script></script>....

CSRF

CSRF jest atakiem na aplikacje internetowe, którego celem jest wykonanie przez użytkownika końcowego niechcianej akcji w serwisie w którym aktualnie jest on zalogowany. Ten typ ataku jest szczególnie wykorzystywany gdy oprogramowanie serwisu internetowego nie jest wykonane zgodnie ze standardami bezpieczeństwa OWASP.

Warunkiem koniecznym na wystąpienie tej podatności jest aktywna sesja użytkownika w danej witrynie webowej oraz aktywny token autoryzacyjny, uzyskiwany zazwyczaj jako odpowiedź serwera na poprawne dane użytkownika przy mechanizmie logowania na stronie internetowej. Następnie przechowywany jest on w pamięci przeglądarki przez wybrany okres czasu.

Spreparowane żądanie może być stworzone na wiele sposobów. Dla przykładu, w sytuacji w której klient banku chce wykonać przelew bankowy, utworzone żądanie w podatnej, błędnie wykonanej aplikacji będzie miało następującą formę:

GET https://bank.com/transfer?amount=100&accountNumber=123456 HTTP/1.1.

Jeśli dojdzie do sytuacji że w przeglądarce będzie znajdywał się token autoryzacyjny zapisany w ciasteczkach lub pamięci lokalnej, ofiara po wejściu w hiperłącze

https://bank.com/transfer?amount=100&accountNumber=123

nieświadomie wykona to żądanie, co będzie skutkowało przelaniem określonej kwoty pieniędzy na wybrane konto przez atakującego. Link ten może zostać dostarczony poprzez stosowanie odpowiednich środków psychologicznych i metod manipulacji (Inżynierię społeczną) lub maile phishingowe. Aplikacja nie jest w stanie odróżnić czy żądanie od klienta końcowego przyszło zgodne z jego intencjami, czy też nie.

W dzisiejszych czasach zdecydowana większość frameworków do tworzenia aplikacji webowych posiada mechanizmy zabezpieczające budowaną stronę przed tą podatnością. Jeśli jednak wybrana technologia nie posiada wbudowanego mechanizmu, koniecznym będzie dodanie tokenów CSRF do wszystkich żądań wpływających na stan aplikacji. Z każdym żądaniem do serwera powinien być wysyłany jednorazowy token - ciąg losowych znaków, a następnie powinien być on walidowany wraz z wszystkimi danymi które znajdują się w ciele lub parametrach żądania....

Ransomware

Ransomware to typ złośliwego oprogramowania (ang. malware), którego celem jest zablokowanie dostępu do komputera osobistego poprzez zaszyfrowanie wszystkich możliwych plików. Czas trwania tej procedury zależy między innymi od wybranego algorytmu szyfrowania i danych na szyfrowanym urządzeniu, jednak w przypadku zwykłego użytkownika domowego może wykonać się w czasie zaledwie dwóch godzin. Zazwyczaj ten czas jest znacznie dłuższy, gdyż przed rozpoczęciem procesu wymagany jest dokładny rekonesans systemu i struktury katalogów. Tym sposobem użytkownik końcowy traci możliwość odczytu danych na swoim urządzeniu, a do odszyfrowania plików, wymagany jest klucz posiadany przez atakującego.

Ten rodzaj szkodliwego oprogramowania jest szczególnie niebezpieczny dla przedsiębiorstw, gdyż utrata ważnych dokumentów czy danych finansowych, może się wiązać z poważnymi konsekwencjami, lub brakiem możliwości reakcji na czas (np. złożeniu oferty w terminie). Celem ransomware nie jest usunięcie lub kradzież plików, ale zablokowane ich, i oczekiwanie na ewentualną zapłatę okupu przez ofiarę.

Wiodącym źródłem pozyskania tego złośliwego oprogramowania jest Remote Desktop Protocol (RDP) - protokół umożliwiający połączenie się z urządzeniem z systemem MS Windows, oraz przejęcie nad nim pełnej kontroli, używany w firmach jako narzędzie do konfiguracji urządzeń.

Kolejno znajdują się maile phishingowe. Ten sposób zazwyczaj polega na odpowiednim wykorzystaniu inżynierii społecznej, celem zmanipulowania ofiary do udzielenia poufnych danych dostępowych lub uruchomienia oprogramowania szyfrującego na swoim urządzeniu.

Najlepszą metodą przeciwko tego jest systematyczne wykonywanie archiwizacji danych. W sytuacji w której ransomware trafi do komputera i zaszyfruje wszystkie pliki, pozostaje jedynie odtworzyć kopię zapasową. Dobrym sposobem jest także częste aktualizowanie systemu operacyjnego, celem eliminowania potencjalnych luk bezpieczeństwa....

Path Traversal

Path Traversal to nazwa dla luki bezpieczeństwa aplikacji internetowych, której niedopatrzenie, w procesie tworzenia oprogramowania, może skutkować w wycieku wrażliwych danych z serwera, na którym umieszczona jest aplikacja.

Dzięki językom programowania działających po stronie serwera takim jak PHP, zewnętrzne skrypty i pliki mogą być dołączane do aplikacji w sposób dynamiczny. Krytycznym elementem w tego typu funkcjonalnościach jest odpowiednio zaimplementowana logika dołączania plików oraz walidacja danych wejściowych, gdyż w przeciwnym wypadku, atakujący może odczytywać zawartość plików lokalnych, jak i zdalnych. Celem tej podatności jest zlokalizowanie i odpowiednie wykorzystanie parametrów przekazywanych do aplikacji, poprzez które dynamicznie dołączane są różne skrypty.

...

2025 © staysecure

FAQArtykułyKursy

by staysecure team

Notatki